Pustynia w Mieście » Czytania z dnia
Czytania z dnia 2009-03-12
Chcesz znaleźć czytania liturgiczne na wybrany dzień? Wybierz datę i znajdź czytania z dnia.
« Czytanie na poprzedni dzień || Czytanie na nastepny dzień »
Cykl niedzielny czytań: B, Cykl powszedni czytań: I
Czytania z dnia
- I czytanie: Jr 17,5-10
- Psalm: Ps 1,1-4.6
- Aklamacja: Łk 8,15
- Ewangelia: Łk 16,19-31
- Komentarz
Z kalendarza liturgicznego diecezji polskich
W diecezji polowej: ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA KATEDRALNEGO w Warszawie
Czytania z dnia
To mówi Pan Bóg: Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce. Jest on podobny do dzikiego krzaka na stepie, nie dostrzega, gdy przychodzi szczęście; wybiera miejsca spalone na pustyni, ziemię słoną i bezludną. Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi; nie obawia się, skoro przyjdzie upał, bo utrzyma zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców. Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne i niepoprawne - któż je zgłębi? Ja, Pan, badam serce i doświadczam nerki, bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków.
Refren: Błogosławiony, kto zaufał Panu
Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Błogosławieni, którzy w sercu dobrym i szlachetnym zatrzymują słowo Boże i wyda ją owoc przez swoją wytrwałość.
Ewangelia: Łk 16,19-31
Jezus powiedział do faruzeuszów: żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu. Lecz Abraham odrzekł: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać. Tamten rzekł: Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham odparł: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają. Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą. Odpowiedział mu: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą.
„Człowiek uzależniony od luksusu jest człowiekiem zdeprawowanym, zdeprawowanym duchowo, politycznie i finansowo. [...] Życie w bogactwie oznacza wyjątkowe ryzyko moralnej ruiny” — pisze Chesterton.
A może było i tak, że po prostu bogacz miał pecha, iż urodził się w bogatej rodzinie, albo też, że zdobył tak wielki majątek? A Łazarz — szczęście, że będąc biednym i chorym, miał mniejszą okazję do grzechu...
Stanisław Lem zauważa, że pisma takie jak „Wprost” czy „Polityka” zamieszczają rankingi dotyczące na przykład stu najbogatszych Polaków. Pyta, dlaczego nie ma tam badań typu: stu największych polskich uczonych czy filozofów.
ks. Eugeniusz Burzyk
| 71 dzień roku | 296 dni do końca roku |
| MARZEC 2009 | |
| 12 | |
| CZWARTEK | |
| Alojzy, Bernard, Grzegorz | |
LOGOWANIE
O WSPÓLNOCIE
AKTUALNOŚCI
ŻYCIE KOŚCIOŁA
CZYTELNIA
John C. Maxwell
Słowo „zdolność” często traktujemy jak ograniczające nas prawo natury. Łatwiej przychodzi nam określenie, co przekracza nasze możliwości, niż co jest dla nas możliwe. Czyżby większości z nas nie udało się zwiększyć własnego potencjału, ponieważ pozwoliliśmy, by to, co uważamy za własne zdolności, nas definiowało? A co jeśli nasze ograniczenia wcale nas nie ograniczają?
