Pustynia w Mieście » Czytania z dnia
Czytania z dnia 2024-09-13
Chcesz znaleźć czytania liturgiczne na wybrany dzień? Wybierz datę i znajdź czytania z dnia.
« Czytanie na poprzedni dzień || Czytanie na nastepny dzień »
Cykl niedzielny czytań: B, Cykl powszedni czytań: II
Czytania z dnia
- I czytanie: 1 Kor 9,16-19.22-27
- Psalm: Ps 84,3-6.12
- Aklamacja: J 17,17ba
- Ewangelia: Łk 6,39-42
- Komentarz
Z kalendarza liturgicznego diecezji polskich
Św. Jana Chryzostoma, biskupa i doktora Kościoła
Czytania z dnia
Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę, lecz jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza. Jakąż przeto mam zapłatę? Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty, nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia. Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam. Dla słabych stałem się jak słaby, by pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział. Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego.
REFREN: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich.
Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo,
gdzie złoży swe pisklęta:
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie Ciebie wielbiąc.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie,
którzy zachowują ufność w swym sercu.
Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą.
On hojnie darzy łaską i chwałą,
nie odmawia dobrodziejstw
żyjącym nienagannie.
Słowo Twoje Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie.
Ewangelia: Łk 6,39-42
Jezus opowiedział uczniom przypowieść: Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Jak możesz mówić swemu bratu: Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata.
O jaki chleb prosimy w modlitwie Pańskiej?
W znaczeniu biblijnym „chleb powszedni” jest symbolem tego, co niezbędne do życia. Jeżeli człowieka nie stać na chleb, to brakuje mu wszystkiego. Prośba ta dotyczy dóbr podstawowych: pokarmu, ubrania, mieszkania. „Chleb powszedni” rozumiany jest czasem jako Eucharystia, która powinna być codziennym pokarmem chrześcijanina.
Obowiązek wspierania potrzebujących
O dzieleniu się z ubogimi przypomina Jezus w przypowieści o bogaczu i Łazarzu (zob. Łk 16, 19-31). Dobra istniejące na świecie dla wielu ludzi dostępne są w ograniczonym zakresie albo w ogóle. Wspieranie biednych to nie tylko miłosierdzie, ale wymóg sprawiedliwości; zwracanie im tego, czego z prawa naturalnego są właścicielami, gdyż Bóg stworzył świat wraz z jego bogactwami dla wszystkich. Różny jest jednak wkład pracy i zaangażowanie poszczególnych ludzi. Byłoby niesprawiedliwe i demoralizujące, gdyby wypracowane dobra dzielić równo między wszystkich (zob. Mt 25, 14-30). Z drugiej strony warto zwrócić uwagę na coroczny „Tydzień miłosierdzia”. To dla niektórych ludzi doskonała okazja, by pozbyć się rzeczy niepotrzebnych i zniszczonych. Powinniśmy dzielić się tym, co dla nas cenne i wartościowe.
Czym jest jałmużna?
W języku greckim określana jako eleêmosynê od czasownika eleeô - „współczuć”, „litować się nad kimś”. To ofi ara lub czyn miłosierdzia dla biednych i potrzebujących. Obok postu i modlitwy to jedna z form chrześcijańskiej pokuty. Praktykowana przede wszystkim w okresie Wielkiego Postu i w każdy piątek. Jest wyrazem religijności i pobożności. Jałmużna nie tylko zmienia na lepsze życie ludzi obdarowanych, jest także wyrazem nawrócenia tego, który jej udziela. Czasem jałmużna traktowana jest jako najtańsza i najszybsza reklama firm, różnych organizacji czy polityków. Jezus przestrzega, by dobrych uczynków nie wykonywać ostentacyjnie - „przed ludźmi”, ale dyskretnie, w ukryciu (zob. Mt 6, 1-4).
ks. Eugeniusz Burzyk
| 257 dzień roku | 111 dni do końca roku |
| WRZESIEŃ 2024 | |
| 13 | |
| PIĄTEK | |
| 23 tydzień zwykły | |
| Eugenia, Jan, Apolinary | |
LOGOWANIE
O WSPÓLNOCIE
AKTUALNOŚCI
ŻYCIE KOŚCIOŁA
CZYTELNIA
Clive Staples Lewis
Książka "Błądzenie pielgrzyma", napisana w roku nawrócenia pisarza, jest jego autobiografią. C. S. Lewis przemawia w niej ze zwięzłością, dzięki której przekazuje swoją oryginalną myśl, bez potrzeby przeprowadzania pełnego wykładu z dziedziny filozofii religii. Jest to mądra i dogłębna książką; być może najbardziej wojowniczy utwór tego autora poświęcony problematyce chrześcijańskiej.
